duurzame mode

De slag om de klerewereld

posted by Lonneke 22 januari 2015 2 Comments

Afgelopen weken heb ik voor de buis gezeten om de documentaire ‘De slag om de klerewereld’ te volgen. In 3 afleveringen duikt Teun van de Keuken in de wereld van de kledingindustrie. Van de catwalk in Milaan en het onderhandelen op een textielbeurs, naar een van de smerige en onveilige kledingfabrieken in Bangladesh tot uiteindelijk de katoenvelden in Turkije en India. Als oprichter van een fair fashion winkelconcept heb ik deze afleveringen natuurlijk met interesse gevolgd.

Na veel media aandacht weten we inmiddels allemaal dat er veel misstanden zijn in de kledingindustrie. Deze documentaire maakt het wederom zichtbaar hoe schrijnend de werk- en leefomstandigheden veelal zijn van mensen die onze kleding maken. Maar de kledingindustrie is ook groot, complex en niet transparant. Waar beginnen dan de veranderingen? Wie is verantwoordelijk? De inkopers van grote merken, overheden, retailers en/of de consument?

Is een beetje goed al snel gewoon goed?

Laten we niet naïef zijn. Met een handtekening onder het veiligheidsakkoord van Minister Ploumen zijn de betrokken merken niet in een keer ‘fair’ en ‘betrokken’ te noemen. Deze documentaire (voornamelijk deel 2) laat zien hoe de veiligheidsregels en investeringen zijn impact hebben. De ‘veilige’ en schone fabriek is het visitekaartje om zaken te doen met het Westen. Wil jij een lagere prijs? Dan wordt je order doorgeschoven naar een fabriek die niet aan deze regels voldoet. Dit terwijl de ‘veilige’ fabriek half leeg staat. Is de Westerse inkoper hier niet van op de hoogte? Of is bewust in onwetendheid blijven wel zo makkelijk voor inkopers?

En dan hebben we nog niet gesproken over de verbouwing van katoen, het spinnen en het weven en verven van de stoffen. In de derde aflevering worden de katoenvelden bezocht. Uitbuiting en kinderarbeid is aan de orde van de dag, ook in een land als Turkije. Subsidies in onder andere de VS zetten de prijzen van katoen erg onder druk. Hierdoor wordt in andere landen naar manieren gezocht om de kosten zo laag mogelijk te houden. Maar hoe weten we nu dat de katoen waar onze kleding van wordt genaaid in een veilige fabriek, ook op een eerlijke manier is geproduceerd? We hebben dus nog een hele lange weg te gaan.

De prijs van eerlijke kleding

De afweging of je die mooie nieuwe trui, top of vest daadwerkelijk wilt kopen hangt ook af van het prijskaartje dat eraan hangt. Hou je van mode en koop je graag nieuwe kleding, heb je veel of weinig budget over voor je kleding, betaal je graag iets meer voor mooie stoffen, of voor een merk, of maakt je dat weinig uit. Iedereen heeft zijn persoonlijke voorkeuren en maakt hierin een afweging. In een volgende blogpost vertellen we je graag meer over de prijs van eerlijke kleding. Bij BrandMission proberen we een brede prijsopbouw te hanteren, want ook binnen de duurzame en eerlijke modelabels is veel variëteit in prijsopbouw en stijl. Wij willen in ieder geval niet dat mensen in derde wereld landen ‘de prijs’ moeten betalen voor onze kleding. Maar onder veilige werkomstandigheden een eerlijk loon ontvangen.

Hoe weten wij dan wat ‘fair’ is?

Komend weekend vindt de Modefabriek in de RAI plaatst. Merken presenteren hun nieuwe wintercollectie aan de winkeliers van Nederland. Wij lopen direct door naar de MINT sectie. Hier bevindt zich een selecte groep merken die met aandacht en passie onze kleren en accessoires maken. Duurzaam, fair en of ambachtelijk. Uiteraard gaat het hier ook om stijl en prijs, maar de sfeer is beduidend anders. En daar voel ik me erg prettig bij.

Wat mij voornamelijk inspireert zijn de verhalen achter de merken. De verhalen en transparantie in hun productieproces, geven veel inzicht in hoe ‘fair’ een merk produceert. Uiteraard is het prettig als het biologisch katoen GOTS gecertificeerd is. Dit geeft ook mij een houvast. Maar wat mij betreft zegt het verhaal nog meer dan een keurmerk. Hoe kleinschaliger het merk, hoe persoonlijker veelal het contact met de mensen die onze kleding maken. Zo staan er op de vesten en sjaals van Inti Knitwear de naam van de breister en hoeveel stuks ervan zijn gemaakt. Ook op de handgeweven jurken van Kiss en Tell staat de handtekening van de wever in India. Het Engelse merk Komodo heeft al hun fabrieken waar ze mee samenwerken in Nepal beschreven. Met de code op jouw kledingstuk kun je eenvoudig opzoeken uit welke fabriek het kledingstuk komt. Daar zit wat mij betreft ook het grote verschil: kleinschaligheid biedt veel meer transparantie en maakt mode zo mooi en leuk! Wij gaan komend weekend onze merken nog meer vragen om te vertellen over hun merk, zodat we dat met jou kunnen delen.

Ik ben benieuwd naar jouw mening over de ‘slag om de klerewereld. Op ‘uitzending gemist’ kun je de afleveringen van de slag om de klerewereld bekijken.

 

You may also like

2 Comments

Truus Boerma 23 januari 2015 at 15:22

Heb ook gekeken, was ook onder de indruk. Vooral van het feit dat het toch erg belangrijk is om met eigen ogen te gaan kijken. Want de verhalen kunnen veel vertellen, maar ook veel verzwijgen. Ook collectief optrekken met elkaar is van belang, want de sociale omstandigheden verander je niet zomaar. Kinderen aan het werk? Ja, ze zullen wel moeten, ook al vinden wij dat niet OK. Dan kan je nog eerder onderhandelen over werktijden (korter) en scholing (verplicht voor de werkgever) + gezondheidszorg te combineren met werk i.p.v. de kinderen werkloos te maken. Noem maar wat.

Reply
Janny ter Meer 23 januari 2015 at 16:38

Ik heb 2 van de 3 afleveringen gezien, en ik was geschokt. Terwijl ik me toch al een tijdje verdiep in duurzame kleding. Goede voornemen van 2015 is dan ook alleen maar ecofashion te kopen of tweedehandskleding. Waarschijnlijk koop ik daardoor ook minder kleding, en ga ik anders combineren of kleding vermaken/aanpassen. Dit voornemen houdt ook in dat ik in winkels waar ik graag kom, ga vragen waar en hoe de kleding is gemaakt. Bij jou weet ik het, Lonneke, bij andere winkels is het niet altijd duidelijk…

Reply

Leave a Comment